Week 26: Onze laatste week

Het zit er alweer op, het half jaar is nu toch echt voorbij. Nog één keer al mijn belevenissen met jullie delen. Deze week zat dan ook weer volgepland, vooral heel veel leuke dingen gedaan maar ook afscheid moeten nemen van mensen.

Vrijdag 16 mei
Vanmorgen moesten we eerst om 8 uur bij het appartement zijn om de sleutels in te leveren. Nou Stacey, lekker spraakzaam als ze is, ging even alles nakijken enzo. Alles was wel prima dus dat was mooi geregeld. Overdag lekker rustig aan gedaan.

Om 4 uur gingen we naar het afzwemmen van Meike. Meike ging voor haar A diploma en die heeft ze natuurlijk ook gehaald! Super goed. Daarna gingen Nadine en ik eten bij de Tropen. Sonja, John en de meiden gingen naar de Macdonalds.

Na het eten gingen we bowlen met Ryan, Bart en Joris, drie stagiaires van mijn stage. Het was erg gezellig. We hebben een uurtje gebowld. Eerste potje ging heel goed, ik stond tot aan de laatste beurt 2e, werd nog even ingehaald en werd uiteindelijk 3e. Tweede potje ging bar slecht. Daarna gingen we langs de Mac want die jongens moesten nog eten. Daarna gingen we door naar hun appartement. Zij wonen in het prachtige appartementencomplex waar wij dus ook oorspronkelijk zouden wonen. Nou we hebben gezellig gezeten met wat andere mensen die daar wonen, maar ik ben nog steeds erg blij dat wij daar niet hebben hoeven wonen. Er liep daar ook een kitten rond, super schattig. Daarna lekker naar huis.

Zaterdag 17 mei
Vandaag gingen we paardrijden! Om half negen moesten we bij de manege zijn want we hadden met Arina afgesproken. We hadden eigenlijk al niet meer gedacht dat het er van zou komen maar gelukkig hebben we het wel gedaan want het was echt super leuk!
Het was een klein manegetje, met een bepaald paardenras wat klein is maar super sterk, ik wist de naam niet meer maar heb het even opgezocht: het waren Paso Fino paarden. We kwamen daar aan en daarna werden de paarden voor ons opgezadeld. Doordat het een apart ras is, rij je er ook anders op. Je mag niet aansporen met je benen en doet gewoon je teugels naar voren en dan gaan ze in principe al. Zo niet dan klik je nog even met je tong en dan gaan ze gewoon. We gingen met nog iemand en een begeleider. Maar echt super chill want we gingen naar de zoutpannen, dus gewoon een open recreatiegebied. Alleen op de weg moesten we in een rijtje achter die man rijden maar verder mochten we lekker onze gang gaan. Dus we hebben heerlijk over de zoutpannen gecrosst want wat een raceknollen zijn dat zeg. Super leuk. Gelukkig waren onze paarden ook aan elkaar gewaagd en vonden ze elkaar leuk. Want het paard waar iemand anders op zat had steeds ruzie met Nadine’s paard en die van Arina was op gegeven moment moe. Maar Nadine en ik konden nog lekker achter elkaar aan crossen. Echt heerlijk. Alleen moesten we dan af en toe even een rondje doen of even wachten want die van ons gingen zo hard dat de rest er later achteraan kwamen hobbelen. Aan het eind alleen een houten kont van het zadel, maar verder was het echt top.

Daarna gingen Nadine en ik door naar het strand. Eerst bij Cabana eten en toen zonnen. Er waren nog wat mensen die we kennen dus dat was gezellig. Rond een uur of 4 richting huis om te eten en om te kleden want ’s avonds gingen we naar Zanzibar.

Bij Zanzibar echt een super toffe avond gehad. Er waren nog wat mensen die we kennen en we hebben echt heerlijk gedanst en onwijs gelachen. Om 1 uur was het zo’n beetje afgelopen en gingen we weer weg.

Zondag 18 mei
Vandaag gingen we wakeboarden met John, Sonja, Mariska, Alex en de kinderen. Mariska en Alex zitten ook bij de Marine. Om half 11 moesten we bij de wakeboardschool zijn. We gingen met zijn allen in een bootje en toen het Spaanse water op. Om de beurt gingen we op de wakeboard. Eerst Sonja, die kon het de vorige keer ook al. Dat ging weer goed. Daarna Mariska, Nadine, ik, Alex en John. Iedereen moest eerst even 1 of 2 keer proberen voordat ze konden blijven staan. Maar uiteindelijk ging het bij iedereen heel goed. John kon de vorige keer niet opstaan, dus die moest wel vandaag. Het duurde een paar keer, maar uiteindelijk lukte het hem 1x om overeind te komen en toen bleef hij ook meteen heel lang staan, gelukkig maar want daarna kwam hij het water niet meer uit.. Het was echt super leuk.

Op gegeven moment even al onze spullen op het vlot zetten en zelf ook het vlot op. Ze hebben namelijk een hele groot vlot daar, ook met bovenverdieping. De meiden gingen even allemaal tuben, in een band achter de boot. Daarna mochten we allemaal nog een keer wakeboarden, nou ging weer super goed. Ook nog een beetje over de golven heen. Het probleem was namelijk steeds dat het super goed ging, totdat er een golf van een andere boot kwam, of wij een bocht hadden gemaakt en in onze eigen golven kwamen, dan ging je op je smoel. Maar echt super leuk gehad.

Daarna nog even van het dak van het vlot afspringen en toen om 3 uur weer richting auto. We gingen bij John en Sonja nog met zijn allen barbecueën. Eerst even douchen en aankleden en toen gezellig eten. Ik was echt compleet gaar. Super moe en helemaal oververhit. Om 9 uur lagen we in bed.

Maandag 19 mei
Vandaag eerst eens even een beetje uitgeslapen. Daarna allerlei dingen gedaan die we nog moesten doen. Verhalen van de afgelopen 4 dagen geschreven, 3 wassen gedraaid, geld uitgerekend (wie nog wat kreeg van in Miami voornamelijk) en nog wat andere kleine dingetjes. Ook lekker tv gekeken. We hadden niet zo veel zin om naar het strand te gaan, dus zijn lekker de hele middag hier geweest.

Aan het eind van de dag ben ik nog met een kennis wat gaan eten in de stad, dus dat was wel gezellig.

Dinsdag 20 mei
Vandaag weer lekker naar Cabana geweest. Daar hebben we heerlijk gelegen tot een uur of 4 en toen naar huis. Daar even gedoucht, gegeten en ’s avonds weer weg. Ik ging eerst naar de film en Nadine ging met collega’s wat drinken, later ging ik daar ook heen.

Woensdag 21 mei
Vandaag ons op een na laatste dagje. In eerste instantie wilden we misschien naar het strand maar we hebben uiteindelijk een lekker rustig dagje gehad. We zijn eerst lekker gaan ontbijten en daarna richting Punda. Nadine heeft Allstars gekocht, die zijn hier stukken goedkoper dan in Nederland. Ik heb een hele mooie ring van Pandora gekocht, nog een verjaardagscadeautje van mijn ouders. Ik had een hele mooie gezien op internet, maar die hadden ze niet, maar deze was eigenlijk misschien nog wel mooier. Even over nagedacht door eerst wat te gaan eten en even de ring op internet opgezocht. Omgerekend was hij hier 25 euro goedkoper dan in Nederland. Ik vond hem toch wel zo mooi dat ik hem toch maar heb gekocht.

’s Middags weer thuis even gestudderd. Wat dingetjes opgeruimd en ingepakt, al komt het grootste deel morgen. Nog even met de meiden op de bank gezeten en om 17:00 gingen we richting de Tropen. Daar zijn we op onze eerste avond begonnen, dus daar sluiten we ook af. Lekker gegeten en rond een uur of half 8 weer thuis. Toen de meiden naar bed, en wij nog één keer met Sonja GTST gekeken. Toen John en Sonja naar bed gingen zijn Nadine en ik ons nog klaar gaan maken en toen nog een laatste keertje naar Cabana. Er kwam een collegaatje van Nadine samen met haar vriend en ook van mijn collega’s zouden er nog wat komen. We hebben een gezellig avondje gehad, gedag gezegd tegen wat mensen en toen om 1 uur vonden we het wel mooi geweest. Voor we naar huis gingen nog even met mijn voeten de zee in gegaan, voor de laatste keer.

Donderdag 22 mei
Vandaag toch echt onze allerlaatste dag! Vanmorgen op tijd de wekker, want er moest toch nog een hoop gedaan worden. Eerst eens even ontbeten en toen de auto terug gebracht. Reijer woont gelukkig vlakbij dus we konden lopend terug, duurde een kwartiertje ongeveer. Onderweg kregen we nog een lift aangeboden maar we besloten dat het niet zo'n goed plan was om de dag dat we naar huis gingen nog even bij een onbekende in de auto te stappen.. Daarna zijn we alles gaan inpakken en even uitzoeken wat in de handbagage moet en wat gewoon in de koffer kan. Één koffer zit op het maximum gewicht, de ander heeft nog best wel wat kilo’s over, dus dat valt mee.

Zometeen nog even lekker douchen, de laatste dingen inpakken en over een uurtje of 2 richting vliegveld. Dan zit het er toch echt op.


Dit was mijn laatste verhaal vanuit dushi Korsou. Man wat is de tijd hier voorbij gevlogen en wat zullen we dit heerlijke eiland missen. Ik heb echt zo ontzettend genoten van mijn tijd hier, of eigenlijk onze tijd hier want in mijn eentje was het hier nooit zo fijn geweest hier en was ik er waarschijnlijk al nooit aan begonnen. Natuurlijk zijn er momenten geweest waarop ik thuis toch stiekem wel een beetje miste, maar dit valt in het niets als je het vergelijkt met de heerlijke tijd die wij hier hebben gehad.

Ik heb op mijn stage adres super leuke ervaringen opgedaan en ook onwijs leuke, lieve mensen leren kennen. Mensen staan hier altijd klaar om je te helpen op wat voor manier dan ook. Ik heb kennis gemaakt met de hartelijkheid, genegenheid en openheid van de mensen hier. Kijk bijvoorbeeld niet op van een knuffel van iemand die je nog maar net kent.

En hoe heerlijk is het dat je gewoon ’s ochtends al-tijd een korte broek en een hemdje aan kunt trekken, zonder te hoeven denken: ‘is het misschien te koud’, ‘moet ik nog een vestje mee voor vanavond’ of allemaal andere van dat soort –Hollandse - gedachtes.

Ik hoop dat iedereen die de tijd heeft genomen mijn -soms erg lange- verhalen te lezen ervan heeft genoten en ik vond het ook altijd erg leuk om reacties te lezen en ook te horen. Bedankt iedereen voor alle lieve berichtjes en voor het meeleven met ons, vanuit het verre Nederland. Ik weet dat het waarschijnlijk niet hoeft, maar ik wil toch ook nog even John en Sonja bedanken voor alles wat zij voor ons hebben gedaan. We konden altijd bij ze terecht, als het even niet mee zat maar ook gewoon voor de gezelligheid. We gaan de familie Huisman zeker missen.

Ik heb het al meerdere keren gezegd, maar man wat heb ik hier genoten en wat ontzettend jammer dat we weer naar huis gaan. Niet alleen heb ik hier ervaring op gedaan op stage en lieve mensen leren kennen maar ik heb ook zo veel geleerd hier. Natuurlijk over Curaçao en de mensen, levensstijl en cultuur hier, maar vooral ook over mezelf. Wat ben ik blij dat ik ruim een jaar deze beslissing heb genomen en wat ben ik dankbaar dat ik dit mee heb mogen maken.

Ik schrijf dit toch wel een beetje met tranen in mijn ogen, want hoe fijn het ook is weer naar huis te gaan, wat zal ik dit eiland missen!